|
|
|||
|
|
|||
|
mei 2009 |
|||
|
2009 praatjes
liav |
achter
in het park mocht ik zowaar met
papa in de achtbaan. Hij (achtbaan,
niet papa) ging keihard en
ik vond het vreselijk leuk.
keek
alsof ik dagelijks mijn rondjes rijd en was
niet onder de indruk. Ik vond het wel leuk
hoor, maar niet meer dan dat. Op de foto
links zit ik in de paarse auto en Ies natuurlijk
in de brandweerwagen. Ies
zwaaide voor het eerst terug; tot nu toe stonden
papa en mama bij en draaimolen te zwaaien
en keek hij suffig terug. Of hij zag überhaupt
niemand. Nu was hij enthousiast aan
het zwaaien en kon hij bijna niet meer stoppen.
pleegzorg
over een nieuw gezinslid! Maar het bleek
niet mogelijk te zijn om het jongetje bij
kleine kinderen te plaatsen. Dus blijven Ies
en ik lekker samen. Ik
ben nu bijna zestien maanden en beantwoord
van de een op de andere dag ja- en
nee-vragen. Meestal geef ik het goede antwoord
en word ik vreselijk blij. Ik zeg jaja
en neeneenee, liever te veel duidelijkheid
dan te weinig.
Ik maak de hele dag door flauwe grapjes over en woordspelingen met poep en moet dan ontzettend lachen. Papa en mama vonden het één keer wel leuk en zijn er nu wel klaar mee. Graag snel door naar de volgende fase. Op de foto ben ik met mama aardbeien aan het vilten. Ik ben helemaal weg van echt “sheep hair” (ik bedoel wol voor de vulling) en maak de fijnste beitjes. Mmmmmmm.
fouten meer met het benoemen van kleuren, dat is dus oud nieuws. Maar ik word nu wel erg bijdehand: “no mommy, that is beige” en over sommige tinten paars: “this kleur is violet’. Op 8 mei was het de vijfde verjaardag van Anat en gingen papa
en mama traditiegetrouw om 12:19 uur op de foto. Daarna hebben ze (zonder
ons, stafpunt!) geluncht.
|
||
|
in de speeltuin, op de trampoline en natuurlijk bij de dieren gekeken. Als klap op de vuurpijl mochten de dappere kinderen met de boer en zijn tractor mee het land op. Ik ben nog te klein en Ies durfde niet mee... maar de oudere kinderen die ik papa en mama noem, gingen lekker scheuren tussen de koeien.
nog
een bedankje mee naar huis en zijn
Lily en ik ingestort. We waren heel
erg moe, maar het was een prachtige
dag. En
in het kader van lang verwacht en
toch gekomen: ik zit op school! Ik
ga twee keer per week een ochtend
naar de peutergroep van de Vrije
School. De eerste keer moest mama
er van de juf bijblijven, maar ik
deed met alles mee alsof ik al jaren
vaste klant was. Dus ging
zekerheid
een uurtje eerder komen ophalen. Maar
toen ze kwam, wilde ik niet mee. Ik zat
net paardenbloemenmoddersoep te brouwen in
de zandbak en wilde het kookproces niet verstoren... Liav
en ik spelen een nieuw spel: verstop je
in de keukenkastjes. De eerste paar keer verstopte
ik Lily tegen zijn zin, maar nu zijn
we er zo goed in geworden dat we samen in
het kastje passen en ook de deur nog dicht
krijgen.
huis
rennen. Ik race achter Ies aan zonder te
kijken of te remmen en botst na een paar seconden
keihard ergens tegenaan. Ik heb al een
aanrijding met mama gehad, die uit haar werk
kwam en nog niet op de hoogte was van mijn
nieuwigheidje. Dus ik rende van om de hoek
naar haar toe en zij liep naar mij... ik
stuiterde een meter naar achter en viel op
mijn kop. Mijn
dierenimitaties zijn onovertroffen. Ik klink
als een boerderij (fijn, die seizoensplaats)
en laat dat overal horen. Als
ik een grasspriet zie in een drukke straat
is het “moooooo” (want gras betekent koeien
in de buurt). En een meneer met een schapenvachtje
op zijn hoofd, wenste ik vriendelijk
“bèèèèèè” toe.
Op
de kinderboerderij wilde ik een lammetje aaien want ik ben helemaal niet
bang voor dieren. Maar mama schaap vond dat een slecht idee en gaf
mij een flinke ram in mijn buik. Toen moest ik toch wel even mopperen. |
|||
|
|
|||
|
|
|
a gift we seldom
are wise enough ever to prize
enough drink lechaim to life |
|
