|
|
|||
|
|
|||
|
januari 2009 |
|||
|
2009 praatjes
liav |
is
de website zo lang achter elkaar niet bijgewerkt.
Boosdoener was mama’s flinke griep
met dubbele longontsteking. Gelukkig doet
zij het nu weer een beetje. Eerst
maar eens een hoeraatje voor mijn tweede
gebaar: ‘meer’. Sinds ik lekker eten mag,
is dat gebaar een stuk interessanter geworden.
Op de foto doe ik ‘meer’ en kijk ik
opgetogen naar mama dat de gewenste rozijn
er zo snel al ligt. En
meteen maar even melden dat ik, sinds ik van
alles mag eten, eindelijk dingen kan oppakken
tussen duim en wijsvinger. Mijlpaal!
En ook gewoon wel handig.
papa
en mama mij nog door mijn kamer
scharrelen. Wat ik aan het doen
was, kwam pas aan het licht toen
ik wilde gaan slapen. Ik riep: “Papa,
mama! Ies nee place in the bed”.
Toen ze gingen kijken, snapten
ze dat ik er inderdaad niet meer
bij paste. Ik had een pak luiers
open gefriemeld en, op mijn zoektocht
naar mijn lievelingsluiers
met een rups er op,
alles op bed gekwakt.
Ik heb
rozijnenvlindertjes uitgedeeld
op het kinderdagverblijf en
zelf flink zitten snaaien. Van de
leidsters kreeg ik een handpop cadeau
die op Pino lijkt maar ik heb
geen idee wat ik er mee moet doen
(behalve op de grond smijten en
wachten tot slaaf Ies hem opraapt).
Op mijn feestje moet ik nog
even wachten tot zondag. Na
een jaar Liav vinden papa en mama
het tijd voor een
mij
lief, rustig, een bikkel, geduldig,
explosief (na zoveel geduld
kan ik af en toe enorm flippen)
en een doorzetter (ik fröbel
net zolang tot ik iets wat ik
nog niet kan toch voor elkaar heb).
En verder vinden ze mij, in tegenstelling
tot peutertje Ies rond
zijn eerste verjaardag, nog een
echte baby. Ik zeg bijvoorbeeld wel
twee woorden, maar ben verder niet
zo van de geluiden. Bij opperste
opwinding wil ik wel
ik
niet. Ik speel liever in stilte. Verder mag
je mij absoluut ’s avonds niet voorlezen.
Ik lig in bed, gil even als een idioot
en als de deur dichtgaat, ben ik al half
in slaap. Ies Ik heb het erg naar mijn zin
op het kinderdagverblijf.
Ik kom vaak woest geschminkt
thuis en heb hele verhalen over de
avonturen die ik beleef met mijn makkers Tessa
en Beau. En als zij er niet zijn, ben ik
helemaal teleurgesteld. Maar heb ik het gelukkig
ook naar mijn zin met de andere kinderen.
Josien
en ons eerste echte neefje: Noam.
Hij is nog een beetje te klein
om mee te spelen, maar ik vind
hem nu al erg lief. Ik heb hem wel
direct even de rangorde duidelijk
gemaakt: “Noam kleine baby,
Lily grote baby, Ies big boy”. Sinds
een paar weken mag ik met waterverf
kliederen. Vooral het omspoelen
van de penseel vind ik erg
leuk. Toen mama mij vroeg om |
||
|
een
paar seconden al klaar. Het eindresultaat?
Een golvende lijn met daarop de
letter P. Abstracte kunst is fijn. Liav Hier dragen Ies en ik
allebei een stropdas.
Die van mij zit verstopt achter de telefoon
die ik van de kast pikte. Ik hou net
als Ies en papa erg van knopjes en wijs graag
met de afstandbediening of de telefoon naar
de televisie. Even zappen.
mama
de mand met schone was in de woonkamer
had gezet om op te vouwen.
Ik haalde stilletjes alles uit
de mand, gooide het op een hoop en
racete er overheen met mijn Volvo.
“Ies up the hill!” Toen mama om
het hoekje van de keuken keek, was
het een gezellig zooitje.
hadden
Ies en ik geen tijd voor onze flesjes melk
want er stonden cadeaus in de kamer. Hier
helpt hij mij bij het uitpakken van mijn
nieuwe bolide. Zijn commentaar: “Is niet
een Volvo”. Inderdaad, het is een blauwe,
metalen raceauto. Mama maakt nog even
een foto van mij op de auto. Ik kan al bijna
bij de grond als ik erop hang. Ies en ik
kunnen dan gezellig file spelen. Ies
kreeg trouwens twee autootjes van Bob de Bouwer
van papa en mama en daar is hij heel erg
blij mee. Ze moeten zelfs mee naar bed.
op
mijn gezicht te smeren. Omdat papa
en mama ervaring hebben met onze
tafelmanieren mochten we gezellig
in de badkamer eten. Dan kon
na het moorkoppen direct de douche
erop, hihi. Op de foto likt Ies
zijn bord af want hij houdt niet
van verspilling. Later ben ik dat
ook gaan doen, maar om een andere
reden: ik ben een kopieermachine.
geen
thema omdat hij nog geen voorkeur heeft zoals
bepaalde broertjes op hun eerste verjaardag.
Dus hadden we van alles wat: clowns,
kabouters, auto’s (altijd goed) en veel
kleurtjes.
van.
Gelukkig was er ene I. van G. te
Z. die mij letterlijk uit de brand
hielp en stiekem het kaarsje uitsnotterde. Daarna
heb ik heel veel cadeaus gekregen
(bedankt iedereen!) en flink
wat taart gesnaaid. Wie kan er
nou leven op één moorkop per dag?
taartje.
Dus heb ik stiekem een bak wokkels
en een cupcakeje naar binnen
gewerkt en hier fiks ik nog even
wat rozijnen. Britt vermaakt zich
ook prima met de cupcakejes. Van
die grote schaal met spekjes in het
midden bleef ik braaf af want “mama
say Ies moet niet eat deze candy”.
|
|||
|
samen
ingestort. Alle kinderen kregen nog verantwoord
een voedingsbal voor vogels mee naar
huis. En toen gingen we alle vier lekker naar
bed. Het was een drukke maar erg leuke dag!
een
zelfverzekerde zwaai op de weegschaal. Ik eet
nu zoveel dat ik wel kilo’s moet zijn aangekomen.
Eindelijk zit ik niet meer onder de
curve... en toen was ik maar aangekomen
in negen weken. Bovendien ben ik in
diezelfde periode bijna een centimeter gekrompen.
Ik behoor dus nog steeds tot de kleinste
en lichtste kindertjes in mijn leeftijdsgroep.
Dat
remt mij trouwens niet in mijn ontwikkeling.
Ik ben opeens een beetje ondeugend
aan het worden, en ondernemend. Waar
is die rustige Lilly gebleven?
geconsultatiebureaud.
Ik ben in een
jaar tijd twee kilo aangekomen en
elf centimeter gegroeid. Daarmee
zit ik qua gewicht duidelijk
niet bij de ondervoede peuters,
maar ben ik in de lengte wel
wat klein. Ik moet vlak voor mijn
vierde verjaardag voor de laatste
keer terugkomen. Dan word ik
ingeënt, moet ik een ogentest doen
en mag ik officieel naar de kleuterschool.
|
|||
|
|
|||
|
|
|
a gift we
seldom are wise enough ever to prize
enough drink lechaim to life |
|
