|
|
|||
|
|
|||
|
april 2009 |
|||
|
2009 praatjes
liav |
vast
te houden, konden we de week na
thuiskomst de caravan op de seizoensplaats
zetten. Hij staat prachtig
op een biologisch- dynamische
boerderij in de buurt. Dezelfde
ochtend mochten de melkkoeien
voor het eerst sinds de winter
naar buiten. Dat had ik nog nooit
gezien, “jumping cows”!.
Nederland
ben ik eigenwijs los gaan lopen
en nieuwe woordjes gaan zeggen.
Ik overdreef wel door op één
dag voor het eerst ‘baby’, ‘open’,
‘ball’, ‘book’, ‘oh oh’ en ‘bah’
te zeggen. Ik heb in Amerika echt
vakantie genomen en ben nu voldoende
uitgerust voor nieuwe dingen.
‘baaa’
in de schapenstal en ‘kwakkwak’ tegen het
kippenhok. Wat ben ik toch vreselijk slim!
(Dat ik nog geen papa zeg, maar wel Bob
de Bouwer houden we even stil.) Mama
had voor Ies en mij shirts besteld met opdruk.
Oma Linda kreeg een hartverzakking want
‘wat staat daar nou op die shirts?’ Via zo’n
shirt werd mijn komst aangekondigd, dus ze
zorgden voor de nodige opwinding. Maar nee:
het zijn gewoon kleren. Met een leugentje
erop want bij nader inzien is Ies wel
‘made in Holland’ maar ben ik ‘made in Miami’.
Dat houden we ook even stil.
Toen
ik ze allemaal had gevonden kieperde
ik mijn bakje leeg in een struik
en begon gezellig opnieuw. Ik
kon niet stoppen... Trouwens:
mama was naar een lezing op
de Vrije School en sprak daar mijn
aanstaande juf. Die vroeg of ik
na de meivakantie al wil beginnen
en... ja, leuk! Dus ga ik vanaf
half mei twee ochtenden per week
stoer naar school.
consultatiebureau.
Ik kan van alles maar
doe het lekker niet want ik heb
personeel. Ik heb bijpassend luie
darmen en gebruik nog steeds iedere
dag medicijnen. Gelukkig weeg
ik nu 74
heel langzaam te klein. Links
zien jullie hoe papa op de camping
de auto in een greppel heeft
geparkeerd. Entertainment voor
het hele veldje.
verliep
dramatisch: ik was een week niet
te pruimen. Ik werd overal chagrijnig
van en zelfs Ies was klaar
met mij. Nu ben ik weer leuk. Ies Ik heb het niet alleen druk
gehad met Pasen
maar ook met Pesach. Tijdens de seider heb
ik heel braaf van zeven tot tien uur ’s avonds
aan tafel op mijn eten zitten wachten.
En toen het kwam, bleken het matzes te
zijn. Net als mama lust ik die niet graag.
Wat een afknapper. Gelukkig hadden we thuis
nog chocolade-eieren. Op de foto sta ik
met buurjongen Noam te kletsen tijdens de seider. |
||
|
verjaardag:
hij daar werd half zeventig.
Dat vierden we in april met
een Amerikafeestje. Op het menu stonden
hamburgers, marshmellows, rootbeer
en andere gezonde snacks. Met
alle kinderen hebben Ies en ik heerlijk
het hele terras onder gestoepkrijt.
De versieringen zijn zo
grondig dat we er vast nog maanden
van kunnen genieten.
zelf.
Hèhè, zouden papa en mama bijna zeggen.
Maar dat klinkt zo onaardig. Met mijn
knieën heb ik nog geen kennis gemaakt, maar
met mijn Pinokkioloopje kom ik ook waar ik
wezen wil. Verder
heb ik ook door dat boekjes lezen leuk
is (hoor ik daar nog een hèhè?). Ik sleep
de dikste pil uit de kast, waggel naar een
volwassene en commandeer “book!”.
huis
want dat is mijn hobby. Ik zeem
de ramen net zolang tot dat de strepen
er nooit meer afgaan, vul de
wasmachine met rood en wit door elkaar
en hak de groentes tot een ondefinieerbare
moes. Kortom, ik ben
net een echte man.
bijna
jarig. Mama fröbelde een uitnodiging
in elkaar voor een klein feestje
op de boerderij. Compleet met
zelfgemaakte foto van de hooiberg
naast onze plek en een gouden
sterretje. Volgens
de Joodse jaartelling viel Anats
sterfdag in april. Haar naam is
genoemd tijdens een sjoeldienst. Helaas
waren Liav en ik nogal uit ons
hum en hebben papa en mama er niets
van meegekregen. Strafpunt!
’s Morgens eerst opa Jeroen en oma Linda uitzwaaien op Schiphol, daarna slapen (mama glipte even weg naar de vrijmarkt) en dan naar de boerderij. Het was heerlijk weer en de trampoline stond buiten. We hebben flink gesprongen en gestuiterd in ons oranje pakkie. Boer Klaas ging de koeien melken op het land maar Ies durfde niet mee op de tractor. En ik ben nog te klein. Dus hebben we bij de caravan moddersoep gemaakt van water, zand, gras en bloemetjes. Ook erg leuk en minstens net zo vies als het land opgaan. Toen we ’s avonds thuiskwamen, hoorden papa en mama pas wat er gebeurd was in Apeldoorn en toen was de dag opeens een stuk minder feestelijk.
|
|||
|
|
|||
|
|
|
a gift we
seldom are wise enough ever to prize
enough drink lechaim to life |
|
